14 kwietnia po raz czwarty obchodzimy nowe święto państwowe – Święto Chrztu Polski. Zdaniem wielu historyków, to właśnie 14 kwietnia 966 r., w Wielką Sobotę, Mieszko I przyjął chrzest. Chrzest księcia Mieszka I to przełomowe wydarzenie w dziejach państwa i narodu polskiego, uznawane za symboliczny początek polskiej państwowości. Chrzest miał także fundamentalne znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe – wprowadził rodzące się wówczas państwo polskie w krąg cywilizacyjny Europy Zachodniej.
Mieszko zdecydował się na przyjęcie chrztu w obrządku łacińskim, za pośrednictwem Czechów. Wejście do chrześcijaństwa zachodniego zostało poprzedzone małżeństwem z księżniczką Dobrawą w roku 965. Z Czech przybyli także pierwsi misjonarze.
Warto podkreślić, że relacje i źródła historyczne dotyczące Chrztu Polski są niezwykle skromne, dlatego wiele kwestii w tym zakresie to hipotezy historyków.
Chrzest księcia Mieszka I zapoczątkował nie tylko proces chrystianizacji i budowy struktur kościelnych na ziemiach polskich. Miał on także przełomowe znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe. Był to potężny impuls rozwojowy, który umacniał władzę księcia, wspierał integrację młodego organizmu państwowego, dawał mocniejsze podstawy suwerenności i bezpieczeństwa.
Przyjęcie chrztu w obrządku łacińskim wprowadziło rodzące się wówczas państwo polskie w krąg państw Europy Zachodniej. Rozpoczęło proces przejmowania wzorców kulturowych i największych zdobyczy zachodniej cywilizacji. Począwszy od chrztu Mieszka I polska kultura, historia i tożsamość narodowa rozwijały się na fundamencie tradycji chrześcijańskiej.
