Tuż obok Nas, za naszą granicą, rozpoczęła się wojna. Tuż obok nas są ludzie z Ukrainy – przyjaciele i przyjaciółki, koledzy i koleżanki dzieci ze szkoły/przedszkola, współpracownicy i współpracownice. Tuż obok nas, czasami w towarzystwie nas obserwujemy rozpacz ludzi, których kraj rozpada się na kawałki, lęk o najbliższych, wybory: wracać, czy zostać? W nas jest mnóstwo lęku, smutku, złości, rozpaczy…
Po tych słowach zapada długie milczenie… A zaraz potem nasuwa się mnóstwo pytań: co będzie? co dalej? co możemy zrobić?
W Polsce, na naszej ziemi, w naszych domach jesteśmy bezpieczni.
Musimy zwyczajnie żyć, uczyć się, pracować. To najlepsze co możemy zrobić. Niech to będzie wyraz naszego patriotyzmu.
Nie pozostańmy też bezczynni wobec uchodźców wojennych.
Weźmy udział w zbiórce odzieży, żywności i pieniędzy dla nich.
Takie zbiórki organizowane są przez parafie, urzędy, szkoły, OSP.
W razie potrzeby udzielmy schronienia potrzebującym, podzielmy się z nimi naszymi dobrami, wszak tak wiele ich zgromadziliśmy przez ostatnie “tłuste” lata.
Organizujmy lekcje, pogadanki, hepeningi dotyczące obecnej sytuacji.
Odrzućmy spory i konflikty. Zjednoczmy się w tej trudnej sytuacji.
Pamiętajmy, że pokój i wolność są teraz wyjątkowymi wartościami. Oby ich nam tu na polskiej ziemi nikt nie odebrał.
